Bir mum yanıyordu bir evin bir odasında
O evde bir de kedi vardı
Geceler indiğinde kendi havasında
Mum yanar, kedi de oynardı.
Mumun yandığı gecelerden birinde
Kedi oyunlarına daldı
Oyun arayan gözlerinde
Mumun alevi yandı
Baktı
Mumun titrek alevinde
Oyuna çağıran bir hava vardı.
Oyunlarını büyüten kedi büyüdü
Kendi türünde çocukçasına
Döndü dolaştı, yavaş yavaş yürüdü
Geldi mumun yanına, oyuncakçasına.
Bir baktı, bir daha, bir daha baktı
Mumun alevinin dalgalanmasına
Uzandı bir el attı
Bıyıklarını yaktırmadan anlamayacaktı
İlk kez gördüğü mumun yakmasına
İnanmayacaktı.
Kedi oyunlarında büyüyordu
Mum, üşüyordu yanmalarında
Zaman ikili yürüyordu
Aralarında
Bir ayrışım görünüyordu
Birinin yanmalarında
Öbürünün oynamalarında.
Kedi oyunlarında büyüyordu
Yitirerek gitgide oyunlarını
Mum küçülüyordu yanmalarında
Yitirerek gitgide yakmalarını.
Oynarken büyüyen kedi yanacak
Aydınlatırken küçülen mum yakacaktı
Küçülen yaka yaka aydınlatacak
Büyüyen yana yana anlayacaktı.
Bir mum yanmasından
Ve bir kedi oyunundan
Kaldı sonunda
Bir gecenin tam ortasında
Bir evin bir odasında
Göz göze susan
İki insan.
II.
Mum yandı bitti
Kedi büyüdü gitti
Oyunlar karıştı gecelerde
Suskun uykusuzluklara.
O iki insandan, sonunda
Birinin anılarında kedi
Birinin dalmalarında mum
Kaldı gitti.
Nerede bir mum yansa şimdi
Nerede oynasa bir kedi
Birbirine yansıyor, karışıyor gölgeleri
Bugün dün gibi oluyor
Dün bugün gibi
Mum ellerimi tırmalıyor
Belleğimi yakıyor kedinin elleri."
Özdemir Asaf
No comments:
Post a Comment